راه های ایجاد ثبات وتوسعه اقتصادی در افغانستان وکشورهای منطقه :

راه های ایجاد ثبات وتوسعه درافغانستان و کشورهای منطقه :

کشورما وکشور های همسایه ومنطقه ما برای ثبات سیاسی خود وحفاظت از ملت های خود که بی کاری در این کشور ها بیداد میکند وجوانان شان جهت یافتن کاربه هر دری میزنند وتلفات سنگینی رانیز تقبل میکنند یقینا همه شان احتیاج به پروژه های مختلف ملی ومنطقه ای دارند. ماننده پروژه تاپی که در ماه گذشته افتتاح گردید که در صورت عملی شدن آن خود نمونه خوبی از همکاری های منطقه ای میان کشور های منطقه ما خواهد بود وتا حدی میتواند در رفع بیکاری در کشور ها منطقه اثرات خود را داشته باشد البته در این میان ملت افغانستان که رنج های فراوانی را به اثر جنگ های طولانی تا حالا دیده واز یاس ونا امیدی در نا امنی کشور خود رنج ها برده ومیبرد امید بیشتردارند که روزی فرا رسد تا با تامین امنیت سراسر ی در افغانستان به آینده خود وآینده کشور خود امید وارتر گردند. لذا بنظر میرسد که افغانستان از همه کشور های منطقه کرده بیشتر احتیاج به پروژه های طویل المدت - میان مدت و کوتاه مدت ضرورت دارد . و به تعبیر دیگر به پروژه های بزرگ و کوچک مختلف درهمه زمینه ها احتیاج دارد تا مردمان این کشور بتوانند به آینده خود وآینده کشور خود امید وارتر گردند.واز بیکاری ها وسر گردانی ها نجات یابند وامید وارند که پروژه های بزرگی که در سطح ملی میتوانند مطرح شود مثل شروع باز سازی ها - استخراج معادن تامین نیرو گاهای برق آبی رسانیدن آب رود خانه ها جهت تامین برق وزراعت وانتقال گاز از شمال به مرکز کشور و استفاده از آب دریای آمو برای شهر مزار شریف ودیگر شهر های سرحدی واستفاده جهت شرب وزراعت ازان که امروز شهر کابل به قلت آب آشامیدنی مواجه است وزدن نیروگاهای آبی در بالای دریاهای هریرود وکنر وپنجشیر ودیگر رود خانه ها و پروژه های کوچکتر دیگری که مصارف بزرگ با خود همراه ندارند ماننده ترمیم خط لین اوتوبوس های برقی در شهر کابل ازدیاد اوتوبوس های شهری در کابل وولایات دیگر وبه ثمر رساندن خط مترو در شهر کابل احداث پارک ها وسر سبزی های شهری وسنجیدن چاره برای دریای کابل وایجاد سرسبزی در همه شهر های ولایات وولسوالی ها و توجه به ثبات نرخ ها به خصوص احتیاجات اولیه مردم و کنترول معادن و ثروت های ملی ماننده جنگلات کشور وایجاد کار برای مردم وازهمه مهمتر ایجاد صلح وامنیت مطمین و امثال اینها خواهد بود چنانچه اگر سیاسیون کشور ما به فکر و چاره چنین پروژه های امید وار کننده نگردند یقینا مردم افغانستان خسته اند و خسته ترخواهند شد و به تدریج ازسیاسیون و دولت مردان فاصله میگیرند. چنانچه که گرفته اند و جریانات سیاسی از حضور مردم کشور تجرید خواهند شد و مردم از بدنه سیاسی آنها جدا خواهند گردید و مسئولین دولت وسیاسیون کشور میتوانند ابتکار چنین برنامه های را عهده دار شوند و مردم را همچنان باخود حفظ کنند.واز بی سرنوشتی آنها را نجات دهند والسلام