یوانه وهوشیار::
خطاب بنمود دیوانه را زرنگی --- به او میگفت حرف های قشنگی
وگر از عالم دیوانگی بر آئی --– تومیگردی بما عزیز شوخ وشنگی
ولی دیوانه بود در عالم خویش -- نمیکرده به حرف هایش هیچ درنگی
در این دنیا بهتر بود دیوانه زیستن – وگر نه رو برو گردی با گرگ ها وپلنگی
چنان گرگ ها ودرنده خوها --- زبس بلعیده اند گردیده اند هر یک نهنگی
که هر چه میخورند سیری ندارند --- مگر چشم شان را پر کند خاک گور تنگی؟