تشریع تدریجی در اسلام )

تشریع تدریجی یکی از مسایل اساسی ومهم فقهی در اسلام است.ک احکام اسلام معمولا به شکل تدریجی، مناسب با شرایط موجود جامعه و زمان نازل و نافذ میگردیده ماننده حکم تحریم شراب (خمر) که به مراحل چندگانه از جانب شرع مقدس تحریم گرد( تشریع تدریجی یده است. در مرتبة اول به تعبیری بیان شده که نوشیدن شراب گویا فائیده و ضرر هر دو راهمرای خود دارد ولی ضررش نسبت به مفادش بیشتر است (... و اثمهما اکبر من نفعهما)[i] و به مرحله دوم شرب خمر را در حال ادای نماز ممنوع و تحریم گردا نیده  (ولا تقربوا الصلات وانتم سکارا ) و در مرحلة سوم و نهایی به شکل قطعی شرب خمر را درهمه حالات ممنوع و حرام گردانیده و چنین فرموده است:  یا ایها الذین ا منوا انما الخمر والمیسر والازلام رجس من عمل الشیطان فاجتنبوه لعلکم تفلحون )

(ای مومنان شراب، قمار و بت پرستی و (ازلام) نوع دیگری از قمار، همة اینها پلید و از عمل شیطان است. از آن دوری کنید تا رستگار شوید.)¹³ که نهایتاً عمل شرب خمر را زشت و حرام قطعی اعلان کرده است.  

---

[i] . سورة مائیده آیه 90

سیاست   موفق؟

محققین میگویند یکی از معانی سیاست اداره امور کشور ویاکشور داری است ازاین جهت سیاست موفق به آن سیاست میگویند که حاکمان و سیاست مداران کشور بتوانند خود را از بحران سیا سی بیرون کشند نه اینکه خود در داخل بحران دست وپا زنند وهمه انرژی شان بیهوده مصرف گردد وبشکل (دور وتلسلسل )بعد از مدتی  بازدرجای اولی خود قرارگیرند چه امروزواضح وروشن  گردیده که هر کشوری درجهان از خود دارای اولویت های سیاسی (خارجی وداخلی ) بوده که می بایست  این پالیسی سیاسی در اولویت کاری سیاستمدارا ومچریان قرار گیرد بطور مثال  اگر خواسته باشیم مثال زنیماولویت های سیاست خارجی افغانستان نسبت با شرائط واوضاع حاکم بر آن را برجسته در نظر بگیریم خواهیم  د ید. که در قدم اول ضرورت اساسی این کشور تامین امنیت  است زیرا تا زمانیکه امنیت  تامین نکردد  هیچ بازسازی دیگری صورت گرفته نمیتواند دوم مناسبات نیک با همسایگانش خواهد بود زیرا تا زمانیگه مناسبا ت نیگ با همسایگان خود نداشته باشم به آسانی میتوانند در امور کشور ما مداخله کنند  چنانچه اگر بطور موجز وخلاصه خواسته باشیم به اولویت های سیا سی کشور خود اشاره نمایم خارج از چنین مسائل نخوهد بود

     1 ---   -تامین امنیت و حفظ مافع ملی.

 2- رابطه نیک افغانستان با جهان و کشور های منطقه و همسایه.

3-  احترام بحقوق بشر و کرامت انسانی و حقوق زنان و اطفال .

4 - عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر.

5 همکاری منطقه ایی وبر جسته نمودن نقش ترانسپورت و ترانزیت افغانستان در منطقه.

6 - جذب کمک های بین المللی.

 7 ا ولویت دادن بمنابع اقتصاد داخلی و دانش روز.

8ا -- ارتقای توانمندی های زراعتی و مالداری و محیط زیست و معادن کشور .

 9 -----  تثبیت جایگاه افغانستان در جامعه بین المللی.

دوری جستن افغانستان از تشنجات ومنازعات منطقه ایی وبین المللی وغیره خواهد بود.

که بنظر من اولین اولیت سیاست خارجی افغانستان تامین امنیت از ابعاد گوناگون آن خواهد بود زیرا تا زمانیکه امنیت بمعنی همه جانبه اش تامین نگردد هیج کار بنیادی و اساسی نمیتواند در کشور صورت گیرد وهر نوع توسعه اقتصادی و بشری وابسته به شرایط امنیتی است ودر تامین امنیت است که بهتر میتوان منافع ملی کشور خویش را حفظ کرد و از جانب دیگر برای حفظ امنیت و توسعه اقصادی داشتن روابط نیک و حسنه با جهان و کشور های منطقه وهمسایه نیز شرط ضروری دیگری بوده و گرنه با مداخله دیگران در امور داخلی کشور ما نمیتوان به تامین امنیت پایدار ومطمن موفق گردید لذا یکی دیگر از اولویت های سیاست خارجی ما رابطه نیک وهمه جانبه افغانستان با جهان و کشور های منطقه وهمسایه میباشد

طوریکه که در بالا اشاره کریم در سایه امنیت است که میتوان احترام بحقوق بشر وکرامت انسانی و حقوق زنان و کودکان وغیره را مطرح ساخته و به آن عملکرد  زیرا در جامعه که امنیت وجود نداشته باشد قانون نمیتواند تطبیق گردد ودر عدم تطبیق قانون موضوع احترام بحقوق بشر وغیره حقوق انسانی نمیتواند جایگاه خود را پیدا کند لذا احترام بحقوق بشر و کرامت انسانی وتامین حقوق زنان واطفال در اولویت دیگر سیاست کشور میتواند مطرح گردد.

اولویت چهارم ـ  سیاست خارجی کشور میتواند موضوع عدم مداخله درامور داخلی یکدیگر مطرح میگردد زیرا در صورت ادامه مداخله از جانب مداخله گران هر چیز یکه ساخته شود از طرف کشور مداخله گر میتواند تخریب و سبتاژ گردد.

اولویت پنجم ـ  سیاست خارجی کشور همکاری منطقه ایی در عرصه اقتصادی و تجارتی میان افغانستان با کشور های منطقه وهمسایه و صاحب گردیدن نقش اساسی ترانسپورت و ترانزیت زمینی میان افغانستان و کشور های منطقه بخصوص اسیای مرکزی توسط افغانستان که پل وصل میان کشور هاای خواهد بود .

اولویت ششم ـ سیاست خارجی کشور جذب کمک های اقتصادی جامعه جهانی بوده زیرا بدون کمک هایی جامعه جهانی افغانستان نمیتواند روی پای خود به ایستد وهنوز افغانستان به کمک های خارجی اشد ضرورت دارد.

اولویت هفتم ـ سیاست خارجی کشور تمرکز بر روی تولیدات ملی وتسهیلات برای مولدین و تجار کشور بوده که با فراهم سازی زمینه بازار یابی و توجه جدی به استخراج معادن کشور و تربیه پرسونل فنی با داشتن اندوخته های علوم و فنون روز بوده میتواند.

اولویت هشتم ـ سیاست خارجی کشور بر اساس و مبنای اینکه دستگاه دیپلوماسی درکشور جزء از نظام کشور را تشیکل داده و به تنهایی نمیتواند سیاست ان جدا از سیاست کل کشور باشد از این جهت هم آهنگی میان همه ارگانهای دولتی یکی از نیاز های اساسی سیاست خارجی کشور بوده  وارتفای توانمندی های افغانستان در عرصه زراعت و مالداری ومحیط زیست با هم آهنگی وزارت خانه های مربوطه ومبارزه با فساد اداری میتواند یکی دیگر از اولویت های سیاست خارجی کشور به حساب آید.

اولویت نهم ـ سیاست خارجی کشور تثبیت جایگاه افغانستان در عرصه بین المللی با داشتن سیاست فعال و حضور پر رنگ در مجامع بین المللی خواهد بود.

واولویت دهم ـ سیاست خارجی کشور دوری جستن افغانستان از تشنجات و منازعات منطقه ایی وبین المللی بوده که با انتخاب سیاست مبنی بر اینکه افغانستان نقطه وصل کشور های منطقه وفرا منطقه بوده نه نقطه فصل آنها که خوشبختانه با موقعیت که افغانستان دارد میتواند در این زمینه نقش خوبی را ایفا کند.