شود عاقبت ......

                                    بسم الله الرحمن الر حیم

شود عاقبت بیضه زاغ .زاغ --- کشد رنج بیهوده طاووس باغ 

میگویند عبدالله هاتفی که ازجمله شعرای همدوره مولانا عبدالرحمن جامی بوده دارای قلم توانا و طبع رسای نیز بوده که در سال 927 هجری قمری وفات کرده است.

بنا بنوشته استاد خلیل الله خلیلی (*) او وقتی میخواسته لیلی و مجنون را به رشته نظم بیاورد از مولانا عبد الرحمان جامی اجازه خواسته بوده که مولوی در جواب او چنین گفته است : هرگاه این قطعه فردوسی را جواب کردی معلوم است که آن را هم میتوانی والا اقدام به این کار مکن هاتفی قطعه فردوسی را جواب نموده واز مولانا عبدالرحمان جامی اجازة نظم لیلی و مجنون را دریافت کرده: که قطعۀ فردوسی چنین بوده:

درختی که تلخ ا ست وی را سرشت

گرش برنشانی به باغ بهشت

ور از جوی خلدش به هنگام آب

به زیر انگبین ریزی و شیر ناب

سرانجام گوهر بد به کار آورد

همان میوة تلخ ببار آورد

وجواب هاتفی:

اگر بیضۀ زاغ ظلمت سرشت

نهی زیر طاووس باغ بهشت

بهنگام آن بیضه پروردنش

ز انجیر جنت دهی ارزنش

دهی آبش از چشمۀ سلسبیل

به آن بیضه، دم در دهد جبرئیل

شود عاقبت بیضۀ زاغ، زاغ

کشد رنج بیهوده طاووس باغ