|
||||||||||||||||||
اولویت
های سیاست خارجی
طوریکه میدانید هر کشوری نسبت به شرائط خود دارای اولویت های سیاسی بوده که در این میان کشور ما هم از این قاعده استثا نبوده که اگر خواسته باشیم سیاست خارجی کشور خود را اولویت بندی کنیم بطور مثال به این نتایج خواهیم رسید.
1. تامین امنیت و حفظ منافع ملی.
2. رابطه نیک با جهان و کشور های منطقه و همسایه.
3. احترام بحقوق بشر و کرامت انسانی و حقوق زنان و اطفال .
4. عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر.
5. همکاری منطقه ایی وبر جسته نمودن نقش ترانسپورت و ترانزیتی افغانستان در منطقه.
6. جذب کمک های بین المللی.
7. اولویت دادن بمنابع اقتصاد داخلی و دانش روز.
8. ارتقای توانمندی های زراعتی و مالداری و محیط زیست و معادن کشور .
9. تثبیت جایگاه افغانستان در جامعه بین المللی.
10.دوری جستن افغانستان از تشنجات ومنازعات منطقه ایی وبین المللی وغیره خواهد بود.
که بنظر میرسد اولین اولیت سیاست خارجی افغانستان تامین امنیت از ابعاد گوناگون آن بوده زیرا تا زمانیکه امنیت بمعنی همه جانبه اش تامین نگردد هیج کار بنیادی و اساسی نمیتواند در کشور صورت گیرد وهر نوع توسعه اقتصادی و بشری وابسته به شرایط امنیتی است ودر تامین امنیت است که بهتر میتوان منافع ملی کشور خویش را حفظ کرد و از جانب دیگر برای حفظ امنیت و توسعه اقصادی داشتن روابط نیک و حسنه با جهان و کشور های منطقه وهمسایه نیز شرط ضروری بوده و گرنه با مداخله دیگران در امور داخلی کشور نمیتوان به تامین امنیت پایدار موفق گردید لذا اولویت دوم در سیاست خارجی کشور رابطه نیک وهمه جانبه افغانستان با جهان و کشور های منطقه وهمسایه خواهد بود.
طوریکه اشاره کریم در سایه امنیت است که میتوان احترام بحقوق بشر وکرامت انسانی و حقوق زنان و کودکان وغیره را مطرح ساخته و به آن عملکرد زیرا در جامعه که امنیت وجود نداشته باشد قانون نمیتواند تطبیق گردد ودر عدم تطبیق قانون موضوع احترام بحقوق بشر وغیره حقوق انسانی نمیتواند جایگاه خود را پیدا کند لذا احترام بحقوق بشر و کرامت انسانی وتامین حقوق زنان واطفال در اولویت سوم سیاست خارجی کشور میتواند مطرح گردد.
اولویت چهارم ـ در سیاست خارجی کشور میتواند موضوع عدم مداخله درامور داخلی یکدیگر مطرح گردد زیرا در صورت ادامه مداخله از جانب مداخله گران هر چیز یکه ساخته شود از طرف کشور مداخله گر میتواند تخریب و سبتاژ گردد.
اولویت پنجم ـ سیاست خارجی کشور همکاری منطقه ایی در عرصه اقتصادی و تجارتی میان افغانستان با کشور های منطقه وهمسایه و صاحب گردیدن نقش اساسی ترانسپورت و ترانزیت زمینی میان افغانستان و کشور های منطقه توسط افغانستان خواهد بود .
اولویت ششم ـ سیاست خارجی کشور جذب کمک های اقتصادی جامعه جهانی بوده زیرا بدون کمک هایی جامعه جهانی افغانستان نمیتواند روی پای خود به ایستد وهنوز افغانستان به کمک های خارجی اشد ضرورت دارد.
اولویت هفتم ـ سیاست خارجی کشور تمرکز بر روی تولیدات ملی وتسهیلات برای مولدین و تجار کشور بوده که با فراهم سازی زمینه بازار یابی و توجه جدی به استخراج معادن کشور و تربیه پرسونل فنی با داشتن اندوخته های علوم و فنون روز بوده میتواند.
اولویت هشتم ـ سیاست خارجی کشور بر اساس و مبنای اینکه وزارت خارجه جزء از نظام کشور را تشیکل داده و به تنهایی نمیتواند سیاست جدا از سیاست کل کشور داشته باشد از این جهت هم آهنگی میان همه ارگانهای دولتی یکی از نیاز های اساسی سیاست خارجی کشور بوده وارتفای توانمندی های افغانستان در عرصه زراعت و مالداری ومحیط زیست با هم آهنگی وزارت خانه های مربوطه میتواند یکی دیگر از اولویت های کشور به حساب آید.
اولویت نهم ـ سیاست خارجی کشور تثبیت جایگاه افغانستان در عرصه بین المللی با داشتن سیاست فعال و حضور پر رنگ در مجامع بین المللی خواهد بود.
واولویت دهم ـ سیاست خارجی کشور دوری جستن افغانستان از تشنجات و مازعات منطقه ایی وبین المللی بوده که با انتخاب سیاست مبنی بر اینکه افغانستان نقطه وصل کشور های منطقه وفرا منطقه بوده نه نقطه فصل آنها که خوشبختانه با موقعیت که افغانستان دارد میتواند در این زمینه نقش خوبی را ایفا کند.
