سناریو استفاده از مادر بم ها تا مذاکره مستقیم وطرح ترک مناطق کم جمعیت وواگذاری آنها بمخالفین :
سناریوی استفاده از مادر بم ها تا مذاکره مستقیم وطرح ترک مناطق کم جمعیت وواکذاری آنها بمخالفین
======================================================
در روز های اول اعلان سیاست جدید امریکا در افغانستان ومنطقه جنوب آسیا مبنی بر اینکه محدودیت زمانی برای حضور نیروهای خود در افغانستان قایل نیستند وحضور شان وابستگی به شرایط دارد وبطور کلی استراتژی جدید شان بیشتر روی چند موضوع مشخص وعمده تمرکز داشت که آنها عبارت بودند از اینکه - 1- نیروهای امریکایی با مساعد شدن شراییط بشکل پیروزمندانه از افغانستان خارج میشوند واز خروج نیروهای امریکایی از عراق در سال 2011 حالا دیگر پند گرفتند واین اشتباه را در افغانستان تکرار نمیکنند زیرا ترورست ها جای خالی آنها را پر خواهند کرد وپنا ه گاهای ترورست ها را باید از بین ببرند وتنها با کسانیکه شایستگی مذاکره را دارند مذاکره خواهند کرد یعنی در وازه مذاکره در پهلوی فشار نظامی به روی معتدل ها تنها باز خواهد بود پاکستان در این عرصه باید آنها را یاری کند ومیگفتند ما به پاکستان ملیارد ها دالر کمک کردیم مگر پاکستان هنوز هم مامن خوبی برای ترورست ها است امریکا به نیروهای خود صلاحیت عام وتامی را تفویض خواهد کرد که بتوانند شبکه های ترورست هارا نابود کنند وضربات خرد کننده برآنها وارد نمایند تا برای ترورست ها دیگر جای امن در منطقه باقی نماند وپناه گاهای شان را همه نابود خواهند کرد و نظر به پلان وبادر نظر داشت پیروزی در مقابل تروریزم از افغانستان خارج خواهند شد ومیگفتند آنها ضامن ملت سازی در افغانستان نخواهند بود وظیفه اصلی شان مبارزه باترورست ها است ولازم است تا پاکستان با امریکا در این زمینه کار وهمکاری کند حمایت پاکستان از ترورست ها به روابط دو کشور پاکستان وامریکا صدمه میزند افغانستان آینده خود را باید خودش رقم زند پاکستان آن ترورست های را پناه داده که دست به اعمال تروریستی فرامرزی میزنند همکاری پاکستان با امریکا به فایده خود پاکستان است امریکا در قبال پناه گاه های امن ترورست ها در خاک پاکستان بی تفاوت باقی مانده نمیتواند ملت امریکا خواهان پیروزی در نبرد افغانستان است ما بامردم افغانستان مشترک کار میکنیم 11 سپتامبر را هرگزفراموش نکردیم ما با هرکشوری که باما دراین جنگ همکاری واتحاد میکند بدیده قدر مینگریم نتایج عقب نشینی زود هنگام را میدانیم هندوستان با ما ملیارد ها دالر داد وستد دارد وما از هند میخواهیم که ما را در افغانستان کمک وهمکاری کند و.....و.... اینها مجموعه موضعگیری های شان درچند ماه گذشته بود ولی حالا چطور شده که بیکبارگی حاضر میشوند تا با طالبان نشست مستقیم داشته باشند ؟ واز مناطق کم جمعیت نیروها ی خودشان ونیروهای دولت افغانستان عقب نشینی کنند ومناطق را به مخالفین واگذارند وتمرکز بیشتر بر بعد دیپلوماسی ومیانجیگری وقایل شدن نقش مهم برای پاکستان و دیگر کشور های منطقه در ایجاد صلح در افغانستان داشته باشند این موضعگیری های شان نمایانگر چیست ؟ که اغلبا فکر میشود امریکایی ها ومتحدین شان از جنگ وراه حل نظامی در افغانستان مایوس گردیدند وازطولانی شدن جنگ ومصارف هنگفت آن نیز خسته اند لذا شعار های آزادی – دیموکراسی حقوق بشر - حقوق زنان – جنایات جنگی – محاکمه بین المللی جنایتکاران جنگی وجنگ با افراطیت وتند روی و.... و... همه را فراموش کردند وبدنبال راه بیرون رفت از این معضله هستند ومیخواهند هر چه زودتر پای خود را از این قضیه بیرون بکشند وافغانستان را بحال خودش باهمه تخریبات واثرات نا میمون ونا مبارک که جنگ های تحمیلی شان بجای گذاشته تنها بحال خودش رها کنند ؟ ولی مشکل ما افغان ها این است که سیاسیون کشور ما به اصل موضوع فکر نمیکنند ویا نمیخواهند فکر کنند واصل قضیه درک نمایند ؟ بلکه فکر شان بیشتر بر این متمرکز است که کشور های عضو ناتوتا سال 2024 تعهد کرده که نیروهای امنیتی افغانستان را اکمال کنند وممکن دنیا هم مثل گذشته ها بکمک های سخاوتمندانه خود ادامه دهد در حالیکه قرائین نشان میدهد که چنین چیزی ممکن نیست دنیاهم حالا مثل مردم افغانستان از این وضعیت خسته شده وبدنبال راه بیرون رفت از این معضله هست ؟ وافغانستان نسبت بکمک های جامعه جهانی مراحل پایانی خود را می پیماید وممکن دیگر چنین چانسی را هر گز نداشته باشد وچنین شرائیطی برای کمک به افغانستان دیگر میسر نگردد ؟ والسلام
