تبصره در باره مراجعت سیاسیون کشور ما به روسیه برای کمک به ( افغانستان )

وگر چند روزی صبر داشته باشی - نه او ماند نه تو مانی نه فخر رازی :

--------------------------------------------------------

تبصره در باره مراجعت سیاسیون کشور ما به روسیه برای کمک به ( افغانستان ) : --------------------------------------------------------------------

صحنه زندگی محل امتحان وآزمیش است . در این صحنه کسانیکه به اعتقادات ومصالح علیای کشور خود استوار باقی بمانند وهیچ طوفانی آنها را متزلزل نسازد بسیار اندک اند - قدرت – ثروت – شهرت - عواملی است که انسان را به زودی میتواند به انحراف بکشاند وگرنه چطور ممکن است جنایات اشغالگران وقدرت های سلطه جو وتجاوز گری را که بکشور ما تجاوز وبملت ما ظلم وجفا ها کردند به زودی همه فراموش مان گردد . از خاطرات تلخ استعمار پیر گرفته تا تجاوز اتحاد شوروی واشغال کشور ما توسط ارتش سرخ وقتل وآوارگی ملت مظلوم ویاد شهدای بخون خفته ما وقتل وآوارگی ملت مظلوم ما چطور بزودی فراموش مان میگردد وباز مجددا دست دوستی ورفاقت به سمت دشمنانیکه در حال حاضر بازهم دشمنان وطن وملت ما وگروهای یاغی ( طلبان ) را حمایت سیاسی ولوژیستیکی میکنند دوباره از آنها یاری میخواهیم ؟ وماننده فاحشه های سیاسی میخواهیم هر روز در بستر یکی از قدرت ها ی ظالم وتجاوز گر ( آن ویا این ) بواسطه مطرح شدن مجدد خود هم بستر شویم وچنین سیاستی را پیشه گیریم ؟ عجب است ؟

صلح وآشتی کار خوب ونیک است ولی ---- :

صلح و آشتی کار خوب ونیک است ولی ---- : 
حرف اصلی مردم این است که اگر شعارهای طرفین که در این چند روز در خیابان های هرات سر میدادند ویگدیگر را متهم به فساد وزور گویی – قلدوری وبی کفایتی میکردند همه دروغ بوده است پس چرا مردم را بیخود به خیابان ها ومیدانهای هرات کشیدند ؟ وراه های عامه را تهدید بمسدود کردن نمودند وهمه مردم را از کار وبار انداختند ؟ ومردم را بمضیقه قرار دادند ؟ وشعار های چنینی وچنانی سر دادند ؟ حالا چه ضمانتی وجود دارد که باز طرفین دعوا این کار را تکرار نکنند ؟ زیرا اگر معتقد به پرسان ورسیدگی از جانب دولت مرکزی بودند این دولت که از قبل هم وجود داشت چرا مشکلات ولایت ومردم خود را به مراجع اصلی آن واگذار نکردند ؟ واحتیاج به این زور آزماپی ها چه بود ؟ حالا بهتر است قضاوت را بخود مردم واگذار کنیم تا دیگر مردم را بیخود ناوچه سیاسیون بازیچه خود نسازند ؟ والسلام

همه بشریت باید بداند که قرآن کریم کتاب هدایت وعلم ودانش تدبروتفکر است :

          بمناسبت شروع سال تعلیمی جدید سال 1397 هجری شمسی

-----------------------------------------------             

             همه بشریت باید بداند که قر آن کریم کتاب   هدایت وعلم ودانش تدبر وتفکر است

 قرآن کتاب است که با فراگرفتن علم و خوانش - قرائت - قلم و مداد - تدبر وتفکرآغاز میگردد وطوریکه همه متفکرین ودانشمندان جهان اسلام  میدانند وباور دارند که اولین آیات قرآن کریم  برای پیامبر بزرگ اسلام درحال تفکر وتدبر درغار حراء بطور( وحی)  وبالوسیله جبرئیل امین یار دیرین انبیاء پیشین چون آدم – ابراهیم – موسی – وعیسی علیهم الصلاه والسلام از جانب خداوندج فرو فرستاده شده وبار اول به او خطاب گردیده که : بخوان :

( اقرا باسم ربک الذی خلق)خلق الانسان من علق اقرء وربک الاکرم الذی علم با القلم علم الانسان ما لم یعلم.. )این کتاب با نور پر فروغش خواسته ومیخواهد تا بشریت را که در تاریکی ها وجهالت ها دست وپا می زده ومیزند ازاین تاریکی ها – وجهالت ها برده گی های  طاغوت ها – وشرارت ها – وبدبختی های گوناگون همه  نجات دهد و پرده های جهل و اوهام وخرافه پرستی ونادانی  را از جلو رویش دور سازد وبساط همه  آنها را درهم به پیچد و بشر را بحیث موجود صاحب اختیار و با اراده که دارای استعداد و توانائی های فوق العادة خدادادی است مورد خطاب خودش قرارداده وبه او اعلام کرده وفرموده  که :

 (لقد کرمنا بنی آدم)ما به انسان کرامت وفضیلت دادیم تا انسان بمعنای واقعی انسان قدر خودش را بداند وبشناسد  والسلام

از شعا تاعمل ( دوصد گفته چون نیمه کردار نیست ؟ ) :

ازشعار تاعمل ( دوصد گفته جون نیمه کردار نیست ؟ )
---------------------------------------------------
در بین جامعه ما یک عادت نا پسندی از گذشته ها تا امروز موجود بوده که همیشه خود را بزرگ می پنداریم وبر هیچ افتخار میکنیم چنانچه اگر در صحبت های روزانه عامیانه مردم خود دقیق شوید می بینید که ذهنیت اکثر ما بر این است که همیشه همه چیز خوب را ما داشته وداریم به تعبیر مرحوم ( رحمان بابا ) –( خورم سورسک خیال دحلواکوم تر کومه؟) نان جوین میخورم وخیال حلوای شیرین میکنیم تا به کی ؟ علم – دیانت – شجاعت – غیرت – وطن دوستی - هنر - و...و... همه را ادعا میکنیم که ماداریم در حالیکه نود در صد مردم ما بی سوادند نه از امروز بلکه از زمانهای متمادی ومتوالی وآنهایکه سواد دارند چه سوادی دارند ؟ حتی برداشت تعدادی از علماء دینی ما از مساپیل دین بحدی نا موزون است که دین اسلام را بعضا به حرج مواجه میگرداند وسبب دوری مردم از دین میگردند ؟ شجاعت افغانی ؟ کدام شجاعت ؟ شجاعتیکه توان تامین امنیت خانه خود را نداریم ومحتاج بدیگرانیم تا خانه مارا تامین امنیت کنند ؟ - غیرت ؟ کدام غیرت ؟ همان غیرتیکه روزانه زنان خود را لت وکوب میکنیم ؟ وآنها را از حقوق حقه وشرعی وانسانی شان همیشه محروم میسازیم ؟ - وطن دوستی ؟ آیا واقعا ما وطن دوستیم ؟ همان وطن دوستیکه خارجی ها میلیارد ها دالر برای ساختن وطن ما بما کمک کردند تا ما وطن خود وشهر های خود را بسازیم مگر وطن دوستی ما همین بوده که همه کمک های جهانی را غارت کنیم ؟ وسنگ روی سنگ در کشور خود نگذ اریم وهمه کمک های خارجی ها را در بست بخارج کشور انتقال داده وبرای خود ذخیره کنیم ؟ و بگفته آشنای قدیمی ما که در زمان قدرت خود گفته بود ( اگر دزدی هم میکنید در داخل کشورخود اقلا مصرف کنید پروا ندارد ؟ )وبخارج کشور انتقال ندهید ؟ هیچ زمانی فراموش نکردیم شعار های را که درگذشته ها بعضا سر داده می شد : وممکن که هیچ زمانی هم تحقق نیافته و نخواهد یافت ولی همیشه سر میدادند ازجمله - خدمت به قشر زحمت کش وپرولتاریا در کشور - جهان عاری از طبقات - استعمار گر واستعمار شونده - کور کالی او دودی - ویا اینکه
( اسلام صد در صد ویا هیچ ) حکومت عدل الاهی – عدالت عمری – غیرت افغانی – جهان وطنی – هرملک ملک ما است که ملک خدای ما است – حاکمیت لشکر خدا در سرزمین خدا - لوی افغانستان ویا افغانستان بزرگ وغیره را که تا حالا هیچ کدامش تحقق نیافته ونخواهد یافت ولی ما فراموش نکردیم

راه های ایجاد ثبات وتوسعه اقتصادی در افغانستان وکشورهای منطقه :

راه های ایجاد ثبات وتوسعه درافغانستان و کشورهای منطقه :

کشورما وکشور های همسایه ومنطقه ما برای ثبات سیاسی خود وحفاظت از ملت های خود که بی کاری در این کشور ها بیداد میکند وجوانان شان جهت یافتن کاربه هر دری میزنند وتلفات سنگینی رانیز تقبل میکنند یقینا همه شان احتیاج به پروژه های مختلف ملی ومنطقه ای دارند. ماننده پروژه تاپی که در ماه گذشته افتتاح گردید که در صورت عملی شدن آن خود نمونه خوبی از همکاری های منطقه ای میان کشور های منطقه ما خواهد بود وتا حدی میتواند در رفع بیکاری در کشور ها منطقه اثرات خود را داشته باشد البته در این میان ملت افغانستان که رنج های فراوانی را به اثر جنگ های طولانی تا حالا دیده واز یاس ونا امیدی در نا امنی کشور خود رنج ها برده ومیبرد امید بیشتردارند که روزی فرا رسد تا با تامین امنیت سراسر ی در افغانستان به آینده خود وآینده کشور خود امید وارتر گردند. لذا بنظر میرسد که افغانستان از همه کشور های منطقه کرده بیشتر احتیاج به پروژه های طویل المدت - میان مدت و کوتاه مدت ضرورت دارد . و به تعبیر دیگر به پروژه های بزرگ و کوچک مختلف درهمه زمینه ها احتیاج دارد تا مردمان این کشور بتوانند به آینده خود وآینده کشور خود امید وارتر گردند.واز بیکاری ها وسر گردانی ها نجات یابند وامید وارند که پروژه های بزرگی که در سطح ملی میتوانند مطرح شود مثل شروع باز سازی ها - استخراج معادن تامین نیرو گاهای برق آبی رسانیدن آب رود خانه ها جهت تامین برق وزراعت وانتقال گاز از شمال به مرکز کشور و استفاده از آب دریای آمو برای شهر مزار شریف ودیگر شهر های سرحدی واستفاده جهت شرب وزراعت ازان که امروز شهر کابل به قلت آب آشامیدنی مواجه است وزدن نیروگاهای آبی در بالای دریاهای هریرود وکنر وپنجشیر ودیگر رود خانه ها و پروژه های کوچکتر دیگری که مصارف بزرگ با خود همراه ندارند ماننده ترمیم خط لین اوتوبوس های برقی در شهر کابل ازدیاد اوتوبوس های شهری در کابل وولایات دیگر وبه ثمر رساندن خط مترو در شهر کابل احداث پارک ها وسر سبزی های شهری وسنجیدن چاره برای دریای کابل وایجاد سرسبزی در همه شهر های ولایات وولسوالی ها و توجه به ثبات نرخ ها به خصوص احتیاجات اولیه مردم و کنترول معادن و ثروت های ملی ماننده جنگلات کشور وایجاد کار برای مردم وازهمه مهمتر ایجاد صلح وامنیت مطمین و امثال اینها خواهد بود چنانچه اگر سیاسیون کشور ما به فکر و چاره چنین پروژه های امید وار کننده نگردند یقینا مردم افغانستان خسته اند و خسته ترخواهند شد و به تدریج ازسیاسیون و دولت مردان فاصله میگیرند. چنانچه که گرفته اند و جریانات سیاسی از حضور مردم کشور تجرید خواهند شد و مردم از بدنه سیاسی آنها جدا خواهند گردید و مسئولین دولت وسیاسیون کشور میتوانند ابتکار چنین برنامه های را عهده دار شوند و مردم را همچنان باخود حفظ کنند.واز بی سرنوشتی آنها را نجات دهند والسلام