قابل توجه وزارت محترم اطلاعات وفرهنگ ودست اندر کاران فرهنگ وهنر وصاحبان تلویزیون ها:
در وازه کشور ما به روی همگان باز است بدون تمیز خوب وبد زیبا وزشت مبتذل ونا مبتذل همه انواع به اصطلاح هنر ها را از فیلم ها وسریال های بی محتوای ترکی وهندی گرفته تا انواع رقص های برهنه ونیمه برهنه کشور های ترکیه منطقه وهمسایه همه را میگیریم وبما فرق نمیکند که چه غذا وخوراک فرهنگی را برای جامعه وملت خود آماده و پیشکش میکنیم حتی زنان دارای دو شوهر ه را بعنوان نمونه خانواده به جامعه خود عرضه میکنیم که میتواند بنیاد خانواده وتاهل وتعهد همسر نسبت به شوهر وشوهر نسبت به همسرش را از بیخ وبنیاد متزلزل کند وما از نشرچنین فیلم ها وسریالهای نیز خود داری نمیکنم وبه نشر آنها ادامه میدهیم وحتی بعضی از فیلم ها وسریال ها به اندازه سبک و بی محتوا است که به شعور بیننده توهین میکند ومتاسفانه مرجعی وجود ندارد که اقلا کنترل وپرسان کند که در این کشور بی در وپیکر چه میگذرد؟ چنانچه اگر فیلم وسریال های بی محتوای ترکی وهندی ورقص وآواز خوانی آواز خوانان وهنرمندان( مقلدان) کشور های دور ونزدیک وهمسایه را از تلویزیون های افغانستان برداریم دیگر چیزی که بر نامه های خود را صاحبان تلویزیون ها پر کنند برای شان باقی نمی ماند که در تلویزیون های خویش بنمایش بگذارند که جای خالی همه بی برنامگی ها ی شان را فیلم ها وسریالهای بی محتوای ترکی وهندی و رقص ها وآواز خوانی های هنر مندان کشور های همسایه پر کرده واز طرف صاحبان ومجریان تلویزیون ها این برنامه ها تشویق وترغیب نیز میگردند وبرای افغانستان هر روز متاسفانه دشمنان جدیدی خلق میکنند وفاصله متدینین ودینداران کشور را هر روز نسبت به دولت مردان ونظام شان بیشتر وبیشتر می سازند وتعداد دیگری را متاسفانه بکوه ها بالا میکنند وبرای دشمنان افغانستان سرباز تهیه میکنند مرجع وکسی هم نیست که به عمق قضیه ومسئله فکر کند ؟ در حالیکه ما از کشور های همسایه خود رقص وآواز خوانی رقاصه وهنر پیشه ها را عاریت میگیریم ونصف بیشتر وقت تلویزیون های مارا با این نوع بر نامه های بی محتوا پر میکنیم واین کار به شدت ادامه دارد
وعجیب تر اینکه انسانهای
( کریه الصوتی) بنام هنر مند وآواز خوان در تلویزیون های کشور ما ظاهر میگردند که خود شان از آواز خود بایست شرم کنند ووقت مردم را نگیرند ولی آنها همراه چند دختر رقاصه نیمه برهنه در تلویزیون ها ظاهر شده بجای هنر نمائی وآواز خوانی رقاصه ها را نمایش میدهند واز حضور آنها سوء استفاده میکنند وخود را بواسطه آنها بما هنر مند معرفی می نمایند ؟ ووقت همه را میگیرند وضایع میکنند.
وقتیکه جامعه ما بعنوان هنر از چنین بر نامه های ازکشور های دور ونزدیک اثر پذیر میگردد مگر ما نمیتوانیم در ارائه چیزهای خوب وموثر در کشورهای دور ونزدیک خود اثر گذارباشیم در کشورهای دور ونزدیک منطقه ما چقدر حقوق بشر مراعات میگردد؟ حقوق انسانی ومدنی این مردم ها چقدر رعایت میشود ؟ آیا حکومات مادام العمری بشکل غیر دموکراتیک بر بالای مردمان این مناطق حکم نمیرانند؟ ودیکتاتوران بر سر قدرت نیستند که به زور بربالای مردم حکومت میکنند وحق تنفس را حتی از مردم خود گرفته اند ؟ مردمان مظلومی که فقط حق آزادی میخواهند ومیخواهند حقوق بشری شان رعایت شود وآزادی بیان عقیده ووجدان داشته باشند وثروت های ملی شان به باد داده نشود وبطور خلاصه اینکه تپ وتلاش و مبارزه میکنند تا بتوانند حقوق اساسی بشری خود را بدست آورند اگر تلویزیون های ما در رسانیدن صدای مظلومیت این مردم ها بعنوان مسئولیت انسانی در منطقه اثر گذاری داشته باشند مگر گناه خواهد بود؟ در حالیکه چنین زمینه ای امروز خوشبختانه در کشور ما وجود دارد که مردم ما حرف های خود را آزادانه میتوانند بزنند واز حکومت خود انتقاد کنند.